Eylül'e...

Arap Kurt

[email protected]

07 Eylül 2022, 12:59

Eylül'e

Hep neden eylül demişimdir, neden eylül denince ayrılıklar akla gelir?

Şairlerin hisleri ve duyguları bu aya göre mi şekillenir?

Yoksa eylül üşümenin başladığı ay mıdır?

Önce yürek, sonra bırakılan eller üşür, ahhhh tırnak sızlaması acıların en büyüğüdür.

Ben üşüdüğüm için sevmem eylülü, çocukluğumun en sıkıntılı anları olduğu içindir eylülü sevmeyişim belki!

-Oysa güz gülleri tüm heyecanıyla renk katar eylüle, bu bir çelişki midir?-

İşte böyle araya sıkışır eylülde güzellikler, -çoğalır özgür bırakılan sular can gelir derelere, nilüferler yeşerir birer ikişer eylülde-

Sınırlar zorlanır, sınırlar aşılır, gün erken batar ufuklar kararır.

Göç eden turna, çığlığıyla yırtar yeri göğü

Ve bir yaprak düşer aniden, dal çaresiz kala kalır, dalda kalır tutamamanın yangısı

Ve üşüme endişesi bir yıl boyunca dertleşip konuştuğu, yoldaş olduğu yaptıklarından yoksun kalması

Bağ-bozumu, elmanın kızarması, ayvanın sararması da mı tesadüftür?

Yazdan sonra hüzün ve kışa yakın yıkımların eylüle denk gelmesi

Nasıl unuturum ihtiyaç kalmayan atların dağa sürülmesini, kurda, kuşa yem edilmesini

Yok yok bunların hiç biri gerçek sebep değil gelenden çok gidenin olması hüzünlendirir eylül de insanı.

Yaz aşkları da eylül de biter buruk kalır çocukların yürekleri!

-En kötüsü ne biliyor musunuz?

Dillerde bir ayrılık türküsü

Ve sevgilinin durup durup gitmek için eylülü seçmesi...

---EYLÜLDÜ

Eylüldü

Dalından kopan yaprakların

Sararan yanlarına yazdım adını

Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.

Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.

Eylüldü.

Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız

Adımlarımızın kısalığı bundandı

Bundandı gözlerimin durgunluğu.

Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,

Ellerin kadar ıssız,

Sen kadar zamansız molalar veriyordum

Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.

Eylüldü.

İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,

Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.

Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.

Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman

En çok sesini aradım.

Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.

Gözlerini sildi zaman..

Dedim ya… Eylüldü.

Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin

( Cemal Süreya )

Yorum Gönder 0

Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.