BİR İÇİMİ DÖKEBİLSEM

22 Eylül 2025, 11:33

Bazıları konuşarak rahatlar, bazıları vurdumduymazlık yaparak, bazıları susarak parçalanır.
Ben ikincisindenim.
Sustum.
Hep sustum.
Onlar yaptıkça ben yine sustum.
Kırılmasınlar, incinmesinler, üzülmesinler diye...
Ben hep sustum ve içime attım.
Yuttum, yutkundum...
İçime attım.
Kan kustum, “kızılcık şerbeti içtim” dedim soranlara.
Yüzüm güldü ama içim kan ağladı.
Kızgınlığı da, kırgınlığı da, ihaneti de, adaletsizliği de...
İçime attım.
Birileri bana “Boş ver.” dedi; boş veremedim, ben dolarak geçtim üstünden.
Birileri “Unut gitsin.” dedi; ben unuttum gibi yaptım, içimde gömdüm o anları.
Her biri bir mezar taşı şimdi.
Birileri “Herkesin derdi var.” dedi; “Benim de derdim var.” diyemedim.
Kendi derdimi küçümsedim, kendi içimde boğuldum.
Gülmem gerekiyordu; içim kan ağlasa da güldüm.
Alttan almam gerekiyordu; aldım.
Ama içimden hep bir ses bağırdı:
“Yeter!”
“Yeter!”
“Yeter!”
“Yeter!” de diyemedim.
Çünkü bazı insanlar bağırmayı bilmez, kendine bağırır.
Ben kendime bağırdım hep, insanların yüzüne değil.
Aynaya, duvara, karanlığa...
En çok da gecelere.
Kimseye yük olmamak için yük oldum kendime.
Kimseyi kırmamak için kendimi kırdım.
Kırdıkça da içim yandı, içim yandıkça kendimi kırdım.
Bu kısır döngü içinde kısıldım kaldım maalesef.
Bir damla gözyaşı göstermemek için içimde seller aktı, ırmağa dönüştü.
Gülümsemeyi öğrenmek için önce acıyla yüzleştim.
İnsan bazen o kadar çok şey biriktiriyor ki içinde,
bir gün nefes almak bile batıyor.
Kendi kendine ağır geliyor.
Küçücük bir bakışa, yanlış bir cümleye, bir hatıraya kırılıyorsun.
Ama yine de “İyiyim.” diyorsun.
Çünkü kimse gerçeğini duymak istemiyor.
Herkes iyiyi, güzeli duymak istediğinden...
Ben iyi miyim,
diye soruyorum kendime.
Bakıyorum, iyi değilim.
“Dök içini.” diyorum kendime.
Ah, bir içimi dökebilsem...
Haykırsam avazım çıktığı kadar:
“Ben de yoruldum!” desem...
“Ben de kırıldım!” desem...
“Ben de affedemedim bazı şeyleri!” desem...
“Ben de unutur gibi yapıp her gece hatırladım!” desem...
Desem...
Ama susuyorum yine.
Attım attım da bugüne kadar içime; şimdi niye?
Çünkü bu dünyada içini döken değil,
içine atan ayakta kalıyor.
Yine de sorarsan:
Ben mi?
Ben iyiyim.
Sen?
Onlar?
Hepimiz?
Çünkü başka çarem yok.

Yorum Gönder 0

Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.