BEN VE BEN

Evet, ben ve ben 
Bizler için derler ya ’insan ikiz yaratılmıştır’.
İkizimiz ‘ Ben ve ben’
Bir görünen yüzüm, diğeri görünmeyen yüzüm.
Görünen yüzüm bedenim.
Görünmeyen yüzüm, konuşmam, gülüşüm, saygım, sevgim, hoşgörüm, aşkım…
Görünende sıkıntı yok yardanın takdiri. 
Ne verdiyse, olan bu, olmayanda bu
Asıl mesele görünmeyen yüzüm.
Asıl sıkıntı burada.
Asıl şeytan burada 
Bizler her ne yaparsak iç yüzümüzle yaparız.
Güzelliği de, kötülüğü de…
Seviyor görünüp te, en güzel aşk sözcüklerini sıralayıp, en güzel hizmetleri yapıp ama ne olursa olsun sevmemeği
Yüzüne gülüp te ruhunda fırtınalar kopanlar, sonradan arkadan çukur kazanlar.
Kendimize de.
Acımadan, düşünmeden, bıkmadan, usanmadan, hız kesmeden, en hızlı şekilde.
Yapacağımız iyiliği geciktirmekten bizden iyisi yokken, yapacağımız kötülüğü de hızlandırmaktan bizden iyisi yoktur.
Var mı bizim gibi işi geciktiricisi yâda hızlandırıcısı.
İğlikten kaçınırken, kötülükten yarışan biz
Benken iğlikle yarışan
Benken kötülükle yarışan
Bizken, Allah’ım göstermesin
Düşünen ben,
Düşündüren ben,
Gören ben,
Gösteren ben,
Yargılayan ben,
Yargılanan ben,
Veren ben,
Alan ben.
Dünyada en zor işi ‘’Aklı sende olmayanı, yanına ve kalbine sığdırmaktır’’ derler.
Onun için aklı başka düşünüyor, dili farklı söylüyor, kendisi farklı yapıyor.
Hâlbuki en güzeli, biraz gülücük, biraz sevgi hepsi bu
Zor da değildir.
Kolayı bırakıp, zoru başarmak en büyük marifetimiz.
Zoru başarmak bizim işimiz.
Bir gariplik yok bu hikâyede hayır her şey yolunda.
Sırtını dönüp gidenler olacak elbet...
Hayaller kırılacak...
Zor geçecek bu kış…
Kolayı başarmaksa en zor işimiz.
Kara vermek içimizdeki ben değil içimdeki şeytan veriyor.
Düşenin elinden tutmak, dünyanın en güzel gülüşüdür bence 
Ama içimdeki ben ‘Bırak, hatta bir tekmede sen vur’ diyor
Vuruyorum, ama içime gülüyor, dışım üzülüyor.
Aslında ne yaparsak yapalım kendimize yapıyoruz
İçimdeki ben, dışımdaki ben
Herkesin içinde farklı bir ben var. 
Beni ben yapan, gece
Geceyi daha çok severim.
Çünkü sadece ben varım. 
Ben yalnızca sevdiklerimden korkarım, çünkü beni sadece onlar incitebilir.
Onlarsız ben, sadece benim.
İçinde bulunan herkesin ölmüş olduğu eski fotoğraflar gibiyim…
İnsanların sundukları yaşama yaşamın daha güzel 
Hatalarımın bedelini senin ödediğim bu hayatta kimin ne dediği hiçte önemli
Zaman çok kısa, bense yorgunum ama önümdeki yol çok çok uzun. 
Hayatında evet diyemeyeceğinler var, asla hayır diyemeyeceklerin de var
Yani ben ve ben aslında yalnızım.
Belki…
Belki... Ve beliklerle dolu bir hayat
Aniden gök mü devrildi üstüme... ?
Issız kuyuya mı yuvarlandım…
Zaman mı kayboldu... ?
Bir tek ben mi kaldım geride…
Fırtınalarla boğuşan bir teknedeyim yine işte
Sadece ben ve ben
Konuşan ben
Dinleyen ben,
***(BEN VE BEN-Murat Güleryüz)