AŞKIN BİR ADI DA ANMAKTIR

22 Ekim 2025, 10:59

Bazı duygular vardır ki anlatılmaz, sadece yaşanır.
Bazı duygular da vardır ki kaleme alınmaz.
Bazı duygular vardır ki…
Bazı duygular vardır; isimleri kalbimize kazınır da dilimiz söyleyemez.
İşte aşk, onlardan biridir.
Kimi zaman ilk bakışta görürüz, bir bakışta yanarız; kimi zaman bir anıyla ıslanır gözlerimiz.
Aslında aşk, sessiz bir hatırlayış, içten bir fısıltıdır.
Ama aslında aşk, çoğu zaman bir hatırlamadır, bir anmadır.
Giderse senden uzaklara, bir hatırlamadır.
Ayrılırsa senden, bir anmadır.
Bir ismi anarken titriyorsa dil,
Kalpte bir gül açar, sessiz ve asil.
Göz görmese bile, gönül bilir hâl;
Aşkın bir adı da anmaktır, bil.
Birisinin elinde gördüğünüz gül demetinde,
Bir sokak köşesinde yürürken burnunuza gelen bir parfüm kokusunda,
Eski bir şarkının ilk notasında,
Kaldırımda yürürken bastığınız taşlarda,
Hatta mevsimlerin birinde...
Aniden gelir o aklınıza.
Kalbimizin bir köşesinde oturur ismini anmasak da onu.
İşte o an, aşk küllense bile bir kez daha doğar içimize.
Belki görmeyiz,
Belki konuşmayız,
Belki aramayız.
Belki o da bizi çoktan unutmaya yüz tutmuştur,
Ya da unutmuştur.
Ama biz biliriz ki hatırlamak ve anmak da bir kavuşmaktır, buluşmaktır.
Senden kilometrelerce uzakta olsa bile, yüzünü görmeden de insan sevebilir.
Sesini duymadan da içi titreyebilir.
Üstüne buzlu su dökülmecesine titreyebilirsin o aklına gelince.
Gelince aklına bedenin her oyunu sana oynar tarifsiz hislerle.
Kokusu kalır ya eski defterde,
Yaz yağmuru gibi düşer her perde.
Zaman geçse bile, kalır bir yerde;
Anıların rengi solmaz ki, gül.
Zamanında ateş olan aşk,
Zaman geçtikçe gösterişli bir yangın olmaktan çıkar.
Yavaş yavaş sönmeye yüz tutar.
Cılız bir alevle, bir mum gibi yanar kalpte aşk sadece.
Zamanla artık aşk;
Bir fotoğrafa bakıp gülümsemektir,
Adını duyunca hafifçe gerilere dalıp gitmektir.
Yani aşk, bir nefestir — aldım, verdim gibi.
Bir duada yeri vardır: "İyi olsun" demektir sessizce.
Ve bazen aşkın en saf hali,
En duygusal hali,
İncitmeyeni budur:
Sadece anmak.
Anmak, geçmek...
Sevdiğini anmak, onsuzluğu kabullenmek değildir.
Var olduğunu bilerek hatırlamaktır.
Var olduğunu bilerek anmaktır.
Bazen sevmek; susmak, sadece kalbinde taşımaktır.
Uzakta olana en güzel selam budur belki de:
Unutmamak.
Aşkın bir adı da anmaktır.
Ne vuslat yeter, ne ayrılık tam,
Bir nefeste saklı, bir iç çekişte gam.
Adını anmakla başlar her akşam,
Aşkın en derini susmaktır, değil mi?
Ne ses ister, ne iz, ne de geri dönüş...
Yeter ki kalbin bir köşesinde hatırlanasın.
O yeter.
Çünkü bazen insan,
Olsa da olmasa da
Anıldığı yerde yaşar.

Yorum Gönder 0

Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.