"BABA’"

Çocuk ilk doğup bir şeyler mırıldanmaya başladığında herkesin merak ettiği acaba ilk’’ baba’’ ya da ‘’anne ‘’mi söyleyecek olmuştur.

‘’Baba’’ kelimesi çocuğun ‘’ba-ba’’ mırıldanmasıyla oluşturulmuş bir kelimedir. Onun için çocuğun ilk hangi kelimeyi söyleyeceğinin önemi buradan gelmektedir.

Türklerde ’’ Baba’’ anlamı oldukça büyüktür çünkü ‘’Ata’’ demektir. Saygınlığı anlatılamaz ve ölçülemez, tarifini de yapın derseniz binlerce tarifi yapılır.

Niye ‘’Baba’’ babadır.

‘’Baba’’ Sevgi, saygı, anlayış, iyi huylu, çok kaliteli, üstün nitelikli, fedakârlık, himaye, açık duran kapı, dayanılacak sırt, ağalanılacak duvar…

Son zamanlarda ise açılımı dersiniz, sosyal medyamı dersiniz ne derseniz deyin yozlaşmış yâda yozlaştırılmaya yâda içi boşaltılmaya çalışılmış kelimelerden aday olamaya bir tanesi.

Gençlerimizin kullanmaya başladığı Peder, Moruk, Papa gibi anlamsız kelimelerin kullanılması oldukça üzücüdür. Bunları kullananlar tam anlamını bilse yahut babalarını kaybettiklerinde o boşluğu hissettiklerinde utanacaklardır ve ağlayacaklardır.

Anlatılması ve tarifi zor bir kelime dedik baştan.

‘’Baba ‘’ tarifi zor olmasına rağmen büyüklüğü ve yüceliğinden dolayı din büyüklerine, çatı merteğine, bir ülkeye veya bir topluluğa yararlı olmuş kimseye, merdivende, tırabzanın sahanlıkla birleştiği yerde bulunan dikey ögeye, gemi veya iskelede halatın takıldığı yuvarlak başlı iri demire, ağaç veya beton dikmeye, koruyucu, babalık duyguları ile dolu kimseye, kazılarda çıkarılan toprağın miktarını hesaplayabilmek için yer yer bırakılan toprak dikmeye, , müşfik ve yardımsever erkeklere, orta yaşın üstündeki erkeklere, bir bilim dalının öncüsü ya da kurucusu olanlara, mafya benzeri yer altı dünyası reislerine(?), bir işte yaratıcı olanlara, bahçe duvarları arasındaki kolonlara, bahçe demir ya da çitleri arasındaki bağlantı demirlerine, iyi yürekli olgun insanlara, hoşgörülü ve iyi kalpli erkeklere… Denilmektedir.

İşte ‘’Baba’’.

Değerini anlatmak imkânsızdır. Başımız derde girdiğinde kanatları altında sığındığımız, ağlamak istediğimizde yaslanabildiğimiz, güldüğümüzde bizimle gülen, ağladığımızda var olduğunu ve yıkılmayacağını gösterircesine için için ağlayan…

Atasözlerimizde de değer verdiğimiz ‘’Baba’’.

‘’Babam sağ olsun.’’

‘’Babana rahmet.’’

‘’Babanın sanatı oğula mirastır.’’

‘’Baba oğluna bir bağ bağışlamış, oğul babaya bir salkım üzüm vermemiş.’’

‘’Babasına rahmet okutmak .’’

‘’Babasının hayrına.’’

‘’Babasının kızı.’’

‘’Babasının oğlu.’’

‘’ Baba vergisi görümlük, koca vergisi doyumluk.’’

Yazar ya bir yerlerde ‘’Babam sağ olsun’’ dercesine…

Sözün kısası, tanımlayamadığımız ve anlatamadığımız ama herkes için bir özel anlamı olan ‘’Baba’’ için yaşayan babalarımıza sağlık ve uzun ömürler dilerken vefat eden babalarımıza da Allahtan rahmet ve mekânları cennet olsun dilemekten başka bir sözümüz olamaz.

‘’En son babalar duyar.’’