GÜLÜMSEYEN PATATES

Hayatı sürekli ciddiye almak belki ömrü kısaltabilir onun için birazda gülmek gerekir. Bu şiir tam buna göre.
Patatesler dans etti dün gece el ele kol kola,
Çikolatalı ayaklar, mavi şapka, uzayan burunla.
Kedi kaktüsü kokladı burnunu dikenlere daladı,
Ben de “Hadi, kahve ol!” bir fincan içeriz belki dedim.
Ayı yavrusu, hızlıca girdi içeri laptop’u kırdı,
Wi-Fi sinyali kaçtı, “Hoopla!” dedi babası ona.
Sen, benim komik karikatürüm hayatımın neşesi,
Güldükçe dünya dönüyor, salla sallaya bildiğin kadar salla!
Tost makinesi avazı çıktığı kadar şarkı söyledi,
Domatesler alkış tuttu salça olana kadar köşede.
Bir serçe kondu kanat çırparak pencereye,
“Bu evde çılgınlar gibi ne var böyle?” diye şaşırmış hâlde.
Rüzgâr saçlarını taradı telgraf telleriyle gizlice,
Sana çikolatadan oluşmuş bulut parçacıklı bir selam gönderdi.
Ben ise her bir deliğinden çıkan sesleriyle ütüyle sohbet ettim,
“Hayat sıcak olmalı!” diye kendi kendime önerdim.
Sonra buzlu limonata güneşte doğdu aklı kesmeden,
Gökyüzüne limon-nane ferahlığı parçacıkları yayıldı.
Sen kahkaha atınca mutluluk havasında ,
Gezegenler bile ritim tuttu müzik eşliğinde  — tam bir şenlik havası!