Kavgayı ağacın yaprağına yaz,
Sonbahar gelsin, yapraklar kurusun diye.
Öfkeyi, bir bulutun üstün yaz,
Yağmur yağsın bulut yok olsun diye.
Nefreti, karların üstüne yaz,
Güneş açsın, karlar erisin diye.
Ve dostluk ve sevgiyi, yeni doğmuş bebeklerin yüreğine yaz.
Onlar büyüsün dünyayı sarsın diye.
Sonu belli olmayan bir
Yoldur hayat,
Önüne ne zaman, neyin
Çıkacağını bilemezsin.
Bazen bir şeyler alır
Götürür senden, tutamazsın…
Bazen de hayatın
Getirdiklerinden kaçmak
İstersin, âmâ kaçamazsın…
Böyledir hayat, bir türlü
Anlayamazsın…
Ve bir gerçek vardır
‘’ACIYI’’ tatmadan
‘’MUTLULUĞU’’ Bulamazsın…
Ömür buz gibi eriyip
Giderken
Zaman çalsa da bir
Şeyleri bizden
Bize kalan bir vefa
Bir selam birde habersiz
Yapılan bir duadır…
Dolaştım dünyayı
Giymedim başıma taç
Ne zengini gördüm
Tok, ne fakiri aç
Ya Rab!
Öyle bir feyz-i
Kanat ver ki.
Namerde değil,
Merde Dahi
Eyleme muhtaç.
Zor şeydir İNSAN olabilmek
Dürüstlük, doğruluk ister.
Güzellik, iyilik ister.
İçtenlik, güven ister.
Merhamet, vicdan ister.
Alçak gönüllülük, tevazu ister.
Hoşgörü, saygı ister.
KENDİNİ BİLMEK,
HADDİNİ BİLMEK İSTER.