Uyandım,her taraf kar altında,
Hala yağıyor narin narin, ne güzel.
Kar altında dışarı çıkmak
Ne büyük nimet,
Ne doyumsuz lezzet.
Yumuşacık dokunacak yanaklarıma,
Saçlarıma konacak,göklerden hediye.
Dışarı çıkıyorum,
Fedakar eşimin bir saatlik uğraşıyla,
Dizlerim örtülü,elimde şemsiye,
Karlar savruluyor yüzüme. Ne güzel.
Kör bir insanın sonradan görmesi gibi
Dışarıya hasret ,
Yatakta bir sakat,
Kar altında dolaşmak,
Ne büyük nimet,
Ne doyumsuz lezzet.
Sandalyemin tekerleri, olmuş ayaklarım,
İz bırakaraktan ilerliyorum.
Kaç engelliye nasip,
Dolaşmak karlarda
Belki de tekim şu dünyada.
Senin ayağın var,benim sandalyem,
Tekerlekli sandalyem; özgürlüğüm.
Kör için göz ne ise,
Odur felçli için sandalye.
Biliyorum engelli kardeşleri,
Hemen hepsi
Bakıyorlar şimdi
Buğulu camlardan dışarı,
Evde kalmış bir kızın bakışıyla,
Hayaller içinde,hasretle .
Bilmezler balıklar suyun kıymetini,
Bilmezler sağlamlar,
Karda yürümenin ne demek olduğunu.
Anlıyorum her şey göreceli
Hiç kimse almıyor bu lezzeti.
Sadece ben tadıyorum,
Karda yürümenin ne demek olduğunu.
Ahmet GÖRÜR.
(Alaca Engelliler Derneği Başkanı)