Her şey can derdinde sönen mum bile
Ölüm denen gerçek götürmez hile
Ateşin gözüyle bakınca küle
Yanmak neye denir anlarsın belki
(Arap Kurt)
Hayat bir mum imiş elde eriyen,
İnsan yolcu imiş kabre yürüyen.
Dünya perde imiş gözü bürüyen,
Duman neye denir anladım şimdi.
(Mustafa Erkenekli)
Bahar olur elbet; yaz gelir dile
Kardelen kaderi çekilen çile
Zemheri eliyle değince güle
Donmak neye denir anlarsın belki
(Arap Kurt)
Baharla yaz bitti getirdim güzü,
Temmuzda dondurdum ovayı düzü.
Güller yitirince gece-gündüzü,
Zaman neye denir anladım şimdi.
(Mustafa Erkenekli)
Ey yalan dünyanın yorgun hamalı
Söküğün çoğalmış urban yamalı
Neylersin seninle gelmeyen malı
Kanmak neye denir anlarsın belki
(Arap Kurt)
Sırtıma kahırdan yükler sarıldı,
Beynim darmadağın, ruhum yarıldı.
Tebessümüm gözyaşımla karıldı,
Güman neye denir anladım şimdi.
(Mustafa Erkenekli)
Yağmura su dersin güneşe ışık
Harama tat vermez altından kaşık
Tersine dönünce aynalı beşik
Sanmak neye denir anlarsın belki
(Arap Kurt)
Yağmura hasretim, güneş yabancı,
Kaşık salladığım; dert ile sancı.
Aynada gördüğüm suret yalancı,
Ferman neye denir anladım şimdi.
(Mustafa Erkenekli)
Kibrin kıskacında kalabalıklar
Suyun ezgisiyle ağlar balıklar
Zikir’e dalınca bütün varlıklar
Anmak neye denir anlarsın belki
(Arap Kurt)
Hırs değirmenine düştü her tane,
Okyanus kurudu, deniz virane.
Derviş dergahında oldum pervane,
Kirman neye denir anladım şimdi
(Mustafa Erkenekli)
Arap Kurt
Mustafa Erkenekli
******
Ateşin yüzü
düştüm bu dünyanın derdine düştüm
kendi ellerimle ateşi deştim
bu nasıl yangındır inan ki şaştım
külüne beleyip savurdu beni
tutmak istedikçe yaktı elimi
yüküm ağırlaştı büktü belimi
geçer dedikleri bir söz gelimi
Ateş-i narında kavurdu beni
gelip geçti yıllar baharlı kışlı
unuttum gülmeyi gözlerim yaşlı
sevdanın yolları dikenli taşlı
menzile varmadan çevirdi beni
gönlümün gözünde dünyaya yeğdim
nefsime aldanıp göklere değdim
başa çıkamadım başımı eğdim
kökümden ayırıp devirdi beni
kurtoğlu sıcaktır ateşin yüzü
baharı görmeden getirdin güzü
doğarken vermişim ölüme sözü
görünmeyen bir el evirdi beni
Arap Kurt